Baban Kirkuki

Onvervalste overgave

De onvoorwaardelijke liefde van mijn moeder was mijn eerste liefde.

Met blijdschap en beproeving herbergde ze mij in haar armen.

Er drongen in haar geest talloze natuurlijke vragen op. Hoe kan ik

dit fragiele lichaam dat alleen nog maar huilen kent tegenwicht geven

in het leven dat zich voor een groot deel met een bittere realiteit beweegt.

Ik dronk de zoete melk van mijn moeder, het fundament van de liefde.

Liefde voor je geboortegrond, waar je zintuigen op afgestemd zijn en

de geur van de rivier, de vissengeur, verbinden mij met vroeger.

Oevers bedekt met munt, de thee die smaakt naar een nieuwe dag

met de zon die op het water schijnt, de kabbelende rivier weerkaatst het licht.

Klappende vleugels van de slanke duiven kondigen de avond aan.

De herinnering aan mijn geboortegrond is mijn tweede liefde.

De derde liefde is een vreemde ervaring. Deze liefde ontstond in oorlogstijd.

Zes jaar was ik toen ik voor het eerst een gevaarte met raketten zag vliegen

boven mijn wijk. Ik was aan het spelen op het plein bij mijn ouderlijk huis.

Kom mijn kind, de bombardementen lezen geen leeftijden, thuis is ons domein

en als we vertrekken gaan we samen. De donkere kracht gaf me de moed

van een collectieve liefde op een vertrouwd terrein, de liefde thuis.

Baban Kirkuki