Kamiel Choi
Wie in de liefde gelooft
Wie in de liefde gelooft als Hooft in Muiden
plukt de dag en vooraleer de klokken luiden
klinken er gedichten door ieder hoog vertrek
en maakt men elkaar met machtige woorden gek.
Wie de liefde steeds weer in taal doet ontluiken
als het tam verlangen achter wilde struiken
dat wanneer in oude huid zoet verval zich kerft
rouwt omdat er in de taal geen woord is dat sterft.
Wie in de liefde zo onstuimig hard gelooft
ziet alles in de pose van een dronken lief
schrijft als vanzelf lofzang na lofzang en bedenkt
dat de liefde ook neergang en een donker kent
zoals zij bewaard blijft in dit stenen archief
dat even ontoereikend is als toen voor Hooft.